Mula nga noo’y namahay at naghari na sa kaniya ang Espiritu ng Dios, at doon pa lamang siya kinasumpungan ng hindi matatawarang karunungan at mga kagilagilalas na himalang tanging Espiritu lamang ng Dios ang maaaring magsagawa.
Nang dahil sa banal na kalagayan niyang iyon ay hindi nga magiging imposible sa sinoman na kasumpungan ng gayong mga gawa, palibhasa’y yaong kabuoan ng pitong (7) Espiritu ng Dios (Espiritu Santo) ang sa kalooban niya ay naghahari. Datapuwa’t sa kawalan ng pangunawa nitong boong kalahian ng mga Gentil (anak ng pagsuway) sa kapanahunang yao’y wala silang anomang natalastas na katotohanan hinggil sa hiwagang bumabalot sa buong pagkatao nitong si Jesus.
Ano pa’t mula sa mga orihinal na teksto ng mga anak ni Israel, na kinabibilangan ng labingdalawang (12) apostol ay inunawa nila (Gentil) alinsunod sa umiiral nilang tradisyon ang buong nilalaman ng mga nabaggit na teksto. Kaya’t ang kanilang nakita ay ang katawan na nagngangalang Jesus sa titulong Cristo, at siya ang kanilang sinamba bilang isang bagong dios ng mga Gentil. Datapuwa’t hindi nila nakilala ang anyo ng tunay na Dios na lumarawan ng lubhang malinaw sa kabuoan ng kaniyang pagkatao.
Datapuwa’t sa kakulangan ng kaunawaan ng lahing ito pagdating sa larangan ng tunay na kabanalan, palibhasa’y kay Jesus nila narinig ang karunungan at sa kaniya rin nila nasaksihan ang kahangahangang mga gawa, ay inakala nilang nagkatawang tao na ang Dios sa ngalang Jesus. Sa gayo’y sinamba bilang bagong dios ang taong nagngangalang Jesus at siya’y ibinilang sa koleksiyon nila ng hindi kakaunting mga diosdiosan.
Dahil dito ay ipinalagay ng kalipunang Gentil ayon sa mapanghikayat na idolohiya nitong si Pablo, na ang ganap na tinutukoy sa Kawikaan kabanata 8 ay walang iba kundi itong si Jesus. Kaya ipinalagay nilang siya ang panganay sa mga nilalang, at niwalang kabuluhan ang pagiging gayon ni Adan.
Ang isa pa ngang nararapat na pakatandaan ng sinoman hinggil sa usaping ito’y hindi nilalang ng Dios ang Espiritu ng karunungan, kundi ito’y isa sa hindi kakaunting bahagi ng kaniyang kabuoan. Gaya halimbawa ng kamay ay hindi ginawa ng katawan, sapagka’t ito’y bahaging nakasugpong sa kabuoan nito at kailan ma’y hindi naging bunga nitong paggawa ng katawan.
Kung si Jesus ma’y winikang inibig ng Dios bago pa lalangin ang sanglibutan ay hindi nangangahulugan na siya sa kaniyang sarili ang nagsalita ng mga bagay na yaon, kundi ang isa sa kabuoan nitong Espiritu ng Dios (Espiritu ng katotohanan) na namamahay at naghahari sa kaniyang kalooban at kabuoan sa kapanahunang yaon. Sapagka’t kaniyang sinabi,
JUAN 12 :
49 Sapagka’t AKO’Y HINDI NAGSASALITA NA MULA SA AKING SARILI; Kundi ang AMA na sa akin ay nagsugo, ay siyang nagbigay sa akin ng UTOS, kung ano ang dapat kong sabihin, at kung ano ang dapat kong salitain.
JUAN 14 :
10 Hindi ka baga nananampalataya na ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin? ANG MGA SALITANG AKING SINASABI SA INYO’Y HINDI KO SINASALITA SA AKING SARILI: kundi ang AMA na tumatahan sa akin ay gumagawa ng kaniyang mga gawa.
Ang taong si Jesus kung gayo’y nagsalita lamang ayon sa udyok nitong Espiritu ng Dios na nasa kaniya, at kung sinabi man niya ang maraming bagay sa kaniyang kapanahunan ay hindi mahirap unawaain, na ang nabanggit na Espiritu ang nagsasalita ng kaniyang mga salita, at gumagawa ng kaniyang mga gawa sa pamamagitan lamang ng katawan niyang pisikal.
Maliwanag na ang katotohanang ito’y hindi kailan man napagunawa ni Pablo at ng lapiang Gentil. Kaya’t sa kawalan nila ng gayong matuwid ay kinilala nila ang taong si Jesus bilang panganay ng mga nilalang at gayon ding sinamba nila siya sa kalagayang Dios na totoo.
Nangatisod nga sila sa gayong pagmamatuwid, palibhasa’y hindi sila kailan man nagsipakinig sa salita ng Dios na isinatinig ng mga tunay na banal. Bagkus ay pinili ng mga taong yaon na panindiganan ang mga karumaldumal nilang mga kaugalian (tradisyon) na minamatuwid ng kanilang kahangalan at kahibangan.
Sa kabilang dako, basahin nyo man ang lahat ng mga aklat ng mga tunay na banal mula una hanggang sa huling pahina ay wala kayong makikitang anomang salita, na nagsasabing si Jesus ay panganay ng mga nilalang at wala kailan mang sinabing siya’y karapatdapat sa pagsamba ng mga anghel.
Ang isa pang mintis (palso) na pagkaunawa ng lapiang Gentil ay ang pagkilala nila sa mga anghel, bilang entidad sa kalagayang Espiritu na may anyong tao at may malalaking pakpak sa likod na gaya ng sa ibon. Tungkol sa kaunawaan sa usaping ito ay balikan nyo na lamang ang nakaraang paliwanag hinggil dito, nang sa gayo’y magtumibay sa inyo, na ang katotohanan hinggil sa salitang anghel ay hindi kailan man naging tulad sa minamatuwid ng iglesia ni Pablo (iglesia ng mga Gentil).
HEB 1 :
7 At sinabi niya tungkol sa mga anghel,
Yaong ginagawang mga anghel niya ang mga hangin,
At ang kaniyang mga ministro ay ningas ng apoy:
=================================
AWIT 104 ;
4 Na siyang gumawa sa mga hangin na mga sugo niya,
Ang kaniyang mga tagapangasiwa ay alab ng apoy.
Kung inyong napansin ay isinasaad sa Awit 104:4 na siya nating teksto ang salitang "sugo," nguni’t nang ang talatang ito’y ilahok sa kabanata 1 ng sa mga Hebreo ay maliwanag na binago at ginawang "anghel."
Dahil dito’y maliwanag na hindi maikakaila ang ginawang pagbabawas at pagdaragdag ng mga salita. Gayon din ang salitang "tagapangasiwa" ay pinalitan ng salitang ministro, na bagaman hindi lumalayo ang kahulugan sa isa’t isa’y hindi nararapat gawin ng sinoman ang gayong kapangahasan na ang layunin ay magpalabas ng katotohanan.
Sapagka’t lalabas kang sinungaling gaya ng nasusulat,
KAW 30 :
6 HUWAG KANG MAGDADAGDAG SA KANIYANG MGA SALITA, Baka kaniyang sawayin ka, at masunduan kang SINUNGALING.
DEUT 12 :
32 Kung anong bagay ang iniuutos ko sa iyo, ay siya mong ISASAGAWA: HUWAG MONG DADAGDAGAN, NI BABAWASAN.
JER 26 :
2 ... ang lahat na SALITA na inutos ko sa iyo upang SALITAIN SA KANILA; HUWAG KANG MAGBABAWAS NG KAHIT ISANG SALITA.
Palibhasa nga sa usaping ito’y pinalalabas na itong si Jesus sa likas na kalagayan ay higit na mataas sa mga anghel, ay huwag nyo ng ipagtaka kung bakit yaong salitang sugo ay napalitan kapagdaka ng salitang anghel. Sinungaling sa makatuwid ang salin (Heb 1:7) ng may akda, nang dahil sa gayon ngang kinasumpungan ng mga salita na hindi mababasa sa ating teksto, at dahil dito ay nalihis ang matuwid na ipinahahayag nito.
HEB 1 :
8 Nguni’t tungkol sa Anak ay sinasabi,
Ang iyong luklukan,
Oh Dios, ay magpakailan man;
At ang setro ng katuwiran ay
siyang setro ng iyong kaharian.
9 Iniibig mo ang katuwiran, at kinapootan mo ang kasamaan;
Kaya’t ang Dios, ang Dios mo, ay nagbuhos sa iyo,
Ng langis ng kasayahang higit sa iyong mga kasamahan.
10 At,
Ikaw, Panginoon, nang pasimula’y inilagay mo ang kinasasaligan ng lupa,
At ang mga langit ay mga gawa ng iyong mga kamay:
=============================================
=============================================
AWIT 45 :
6 Ang iyong luklukan,
Oh Dios, ay magpakailan-kailan man:
Cetro ng kaganapan
ang cetro ng iyong kaharian.
7 Iyong inibig ang katuwiran, at
pinagtataniman ang kasamaan:
Kaya’t ang Dios, ang iyong Dios, ay
nagpahid sa iyo ng langis.
Ng langis ng kasayahan na higit,
kay sa iyong mga kasama.
AWIT 102 :
25 Nang una ay inilagay mo ang
patibayan ng lupa;
At ang mga langit ay gawa ng
iyong mga kamay
Sa talata 8 ay kapansinpansin na ang sa teksto ay "setro ng kaganapan," ano pa’t sa mga Hebreo ay nasalin sa "setro ng katuwiran." Na ang ibig sabihi'y kaganapan ng mga bagay na isinagawa ang una, samantalang ang pangalawa ay katuwiran ng mga salita, o kung sa mga bagay ay mga walang kibal (hindi pilipit).
Gayon din sa talata 9 ay "ipinahid" ang langis ayon sa teksto, samantalang sa salin ay "ibinuhos" na. Gaya nga lamang ito ng babaeng natalsikan ng kumukulong mantika sa kaniyang pagluluto. Nguni’t ang dumating na balita sa mga kapit bahay ay nabanlian siya nito. Na yaong nagbalita ay tila baga pinaglalaruan sa kaniyang palad ang mga salita, at nagagalak habang namamangha ang marami na nagsipakinig sa kaniya.
Samantalang sa talata 10, bagaman gaya sa kahulugan ng teksto ay hindi pa rin nararapat, sapagka’t matuwid na kung anong salita ang nasusulat ay gayon din ang isasalin at wiwikain.
HEB 1 :
11 Sila’y mangapapahamak; datapuwa’t ikaw ay mananatili:
At silang lahat ay mangalulumang gaya ng isang kasuutan;
12 At gaya ng isang balabal sila’y iyong bibilutin,
At sila’y mapapalitang gaya ng kasuutan:
Nguni’t ikaw ay ikaw, At ang iyong mga taon ay di matatapos.
13 Nguni’t kanino sa mga anghel sinabi niya kailan man,
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Lumuklok ka sa aking kanan, Hanggang sa ang iyong mga
kaaway ay gawin kong tungtungan ng iyong mga paa?
AWIT 102 :
26 Sila’y uuwi sa wala,
nguni’t ikaw ay mananatili;
Oo, silang lahat ay maluluma
na parang bihisan,
Parang isang kasuotan na iyong mga papalitan,
At sila’y mga mapapalitan;
Nguni’t ikaw rin, At ang
mga taon mo’y hindi magkakawakas
AWIT 110 :
1 Sinabi ng Panginoon sa aking panginoon.
Umupo ka sa aking kanan,
Hanggang sa aking gawing
tuntungan mo ang iyong mga
kaaaway,
Gayon pa rin naman na ang mga talata mula 10 hanggang 12 ay mariing ipinatutungkol kay Jesucristo. Datapuwa’t ang tinutukoy ni David sa kaniyang Awit ay yaong Dios, na kung saan ay nagmula ang lahat.
Sa talata 11 ay mangapapahamak ang inilagay na salita, na ang ibig sabihin ay kapariwaraan o matinding pinsala sa katawan. Samantalang sa teksto ay mauuwi sa wala ang orihinal na sinasabi, na kung lilinawin ay sinimulan sa meron at nagtapos sa wala.
Hindi gaya ng mga nakaraan ang sa talata 12, sapagka’t dito’y nagdagdag na ng pangungusap (sentence) na walang kaugnayan sa matuwid na isinasaad ng teskto. Na sinasabi, “At gaya ng isang balabal sila’y iyong bibilutin,” Na isa sa halimbawa nitong pagdaragdag ng mga salita sa teksto, na sa inyo’y maliwanag naming maipapalad.
Datapuwa’t sa pagbabawas ng mga salita ay pansinin ninyo ang kasunod na teksto nitong talata 13, at inyong mapapansin na ang mga salitang, “Sinabi ng Panginoon sa aking panginoon.” ay hindi na mababasa sa salin (Heb 1:13).
Palibhasa’y kinaltas na yaon upang hindi makasagabal sa daloy ng mga idinidiing pagmamatuwid. Sa madayang paraaang ito’y nagagawang pilipitin ng may akda ang katotohanan at naililihis sa katuwiran ng Dios, upang sa kaniyang aklat ay mangibabaw ang sarili niyang katuwiran na hango sa kabulaanan.
Tungkol nga sa katuwiran ng ating teksto ay sinabing lumuklok itong si David sa kanan ng Dios, na ang ibig sabihin ay sundin niya ang lahat ng mga kautusan, palatuntunan, at kahatulan ng kaniyang Ama na nasa langit. Hindi literal na pagluklok sa isang luklukan sa dakong kanan ng Dios, kundi gaya ng mga tupa ay malagay sa dakong yaon.
Gaya ng nasusulat,
MATEO 25:
32 At ilalagay niya ang mga TUPA sa kaniyang KANAN, datapuwa’t sa KALIWA ang mga KAMBING.
MATEO 25 :
41 Kung magkagayo’y sasabihin naman niya sa mga nasa KALIWA, Magsilayo kayo sa akin, kayong mga sinumpa, at pasa apoy na walang hanggan na inihanda sa diablo at sa kaniyang mga anghel:
Datapuwa’t sa kay kitid na unawa nitong may akda at nitong si Pablo ay inakala nilang si Jesus lamang na itinuturing nilang Dios ang kaisaisang naupo sa luklukang nasa dakong kanan ng Ama sa langit. Bagay na lalong nagpalala sa karumaldumal na kalagayan ng mga hangal na nagsipaniwala sa kasinungalingan hinggil dito, na sa inyo ngayo’y nahayag sa maliwanag.
HEB 1 :
14 Hindi baga silang lahat ay mga espiritung tagapaglingkod, na mga sinugo upang magsipaglingkod sa kapakinabangan ng mangagmamana ng kaligtasan?
Gaya nga ng mga bagay na inihayag namin hinggil sa usaping anghel ay balikan na nga lamang ninyo ang nakaraang paglilinaw. Ano pa’t kung gaya ng minamatuwid sa talata (14) na nasa itaas ang katotohanan, ay lalabas na ang mga anghel ay kanikaniya ng entidad at taglay ang kanikaniyang persona. Sa makatuwid ay muli na namang malalabag ang sinalita ng kaisaisang Dios.
Na sinasabi,
ISA 45 :
21 .... WALANG DIOS LIBAN SA AKIN, isang GANAP NA DIOS at TAGAPAGLIGTAS; WALANG IBA LIBAN SA AKIN.
Kung gayong siya’y iisa lamang ay papaano ngang magkakaroon ng ibang entidad at ibang persona sa kaniyang kaluwalhatian. Ano pa’t ang tanong naman namin ay ito, Hindi baga ang mga anghel ay bahagi sa kabuoan ng Dios, at sa makatuwid baga’y mga kamay sila ng Dios na gumagawa ng kaniyang mga gawa sa dimensiyon ng Espiritu at sa dimensiyon ng materia?
Hindi baga ang ating mga kamay ay gaya ng mga sugong alipin na ginagawa ang anoman nating naising gawin? Na sila’y hindi naging suwail kailan man sa kabuoan ng katawan na kanilang kinabibilangan, at kung gaano kabilis na dumating sa kanila ang bugso ng kaisipan na nauukol sa kanila’y gayon din naman nila kabilis ito tinatalima. Gayon nga rin sila na mga bahagi ng Dios na nakasugpong sa kabuoan ng Dios, na walang ibang persona maliban sa persona ng kabuoan na kanilang kinabibilangan.
Hinggil dito’y tumanaw nga ang may paningin, at umunawa ang may unawa. Na kung sa marami ay saysayin ang salita ay makinig ang may pakinig.
Sa pagtatapos ng kabanatang ito’y ikinagagalak naming sa inyo’y nahayag sa maliwang ang ilang mga bagay na kay laon ng ikinukubli ng mga tampalasan sa dako ng kadiliman. Dahil dito’y abutin ninyo ang inilalawit na biyaya sa inyo ng langit, na kailan ma’y hindi pinayagan ng ating Ama na masilip o masalat man ng mga hangal at hibang sa kalupaan.
Mangagalak kayo, sapagka’t ang langit ay nabuksan na sa ikapagtatamo ninyo ng walang patid na pagpapala mula sa ating Ama. Ngayon, ngayon, at magpakailan man.
No comments:
Post a Comment