Chapter 7 "SULAT SA MGA HEBREO" (Part 2 of 4)

Sa pagpapatuloy ay pinatototohanan ni Jesus sa lahat, na ang mga nabanggit na kautusan ng pagibig ay hindi kailan man naging ang tanging kaukulan ay sa sangbahayan ni Israel lamang, kundi,

EZE 18 :

4 Narito, LAHAT NG KALULUWA AY AKIN; kung paano ang kaluluwa ng ama, gayon din ang kaluluwa ng anak ay akin: ANG KALULUWA NA NAGKAKASALA AY MAMAMATAY.

Katotohanan na nararapat tanggapin ng lahat, na ang pagiging saserdote at hari nitong si David ay mula sa kapangyarihan ng kautusan kay Moises na kaniyang ginanap, at ito’y may sapat na kakayanang maglunsad sa kanino mang kaluluwa sa buhay na walang hanggan.

Na sinasab,

  1 HARI 2 :

2  Ako’y (David) yumayaon ng lakad ng boong lupa; ikaw (Solomon) ay magpakalakas at magpakalalake;

3  At iyong ingatan ang bilin ng Panginoon mong Dios, na LUMAKAD SA KANIYANG MGA DAAN, na ingatan ang kaniyang mga PALATUNTUNAN, ang kaniyang mga UTOS, at ang kaniyang mga KAHATULAN, at ang kaniyang mga PATOTOO, ayon sa NASU- SULAT SA KAUTUSAN NI MOISES, upang ikaw ay guminhawa sa lahat ng iyong ginagawa, at saan ka man pumihit.

4  Upang PAGTIBAYIN NG PANGINOON ANG KANIYANG SALITA NA KANIYANG SINALITA TUNGKOL SA AKIN, na sinasabi, Kung ang iyong mga anak ay magsisipagingat sa kanilang lakad, na lalakad sa harap ko sa KATOTOHANAN ng kanilang BOONG PUSO at ng kanilang BOONG KALULUWA, hindi ka kukulangin (sabi niya) ng lalake sa luklukan ng Israel.

1 HARI 3 :

14  At kung ikaw (Solomon) ay lalakad sa aking (YHVH) mga daan, upang ingatan ang aking mga PALATUNTUNAN, at ang aking mga UTOS, gaya ng INILAKAD NG IYONG AMANG SI DAVID, ay akin ngang palalaunin ang iyong mga kaarawan.

JUAN 12 :

50  At nalalaman ko na ANG KANIYANG UTOS AY BUHAY NA WALANG HANG- GAN; ang mga bagay nga na sinasalita ko, ay ayon sa sinabi sa akin ng AMA, GAYON KO SINASALITA. (Mat 25:46)

Kaya’t maging tanda at patotoo sa inyo ang mga nabanggit na talata sa nakaraang pahina. Na itong si David ay natamo ang pagiging saserdote at hari alinsunod sa mga nasusulat sa kautusan ni Moises, at napakaliwanag na hindi ayon sa sulimpat na pagmamatuwid ng may akda sa talata 15 hanggang 17 ng kabanatang ito (Heb 7:15-17).

Narito, at sa talata 18 at 19 ay walang anomang ipinahayag ng may akda, na ang unang kautusan (Moises) ay napawi na dahil sa kaniyang kahinaan at kawalan ng kapakinabangan. Dagdag pa’y walang kakayanan itong magpasakdal ng sinoman. Ano pa’t di umano’y may pumasok na isang lalong magaling na pagasa kay sa rito, na kung saan ay sinabing nangagsisilapit sila sa Dios.

Sa makatuwid baga’y siya na (Jesus) kinikilala nilang dakilang saserdote magpakailan man, na ayon sa pagkasaserdeto ni Melquisedec. Na sa pamamagitan ng kanilang pananampalataya sa kaniya’y iniligtas ang kanilang kaluluwa at tinubos ang kanilang mga sala.

Sa gayo’y nilipasan na pala ng panahon at naging inutil ayon sa mga hangal ang mga kautusan, na ayon mismo sa  kaisaisang Dios ay nangatatatag magpakailan kailan man.

Gaya ng nasusulat,

   AWIT 111:

7    Ang mga gawa ng kaniyang mga kamay ay KATOTOHANAN  at KAHATULAN. Lahat niyang mga tuntunin (kautusan) ay tunay.

8   NANGATATATAG MAGPAKAILAN KAILAN MAN. Mga yari sa KATOTOHANAN  at KATUWIRAN.

AWIT 89:

34  Ang tipan ko’y hindi ko sisirain. Ni akin mang babaguhin ang bagay na lumabas sa aking mga labi.

AWIT 105 :

7  Siya ang Panginoon nating Dios; Ang kaniyang mga kahatulan ay nangasa boong lupa.

8  Kaniyang inalaala ang kaniyang tipan magpakailan man, Ang salita na kaniyang iniutos sa libong sali’t saling lahi.

MATEO 5 :

18  Sapagka’t katotohanang sinasabi ko sa inyo, Hanggang sa mangawala ang langit at ang lupa, ang isang TULDOK o isang KUDLIT, sa anomang paraan ay HINDI MAWAWALA SA KAUTUSAN, hanggang sa maganap ang lahat ng mga bagay.

 MATEO 19 :

17  At sinabi niya sa kaniya, Bakit mo itinatanong sa akin ang tungkol sa mabuti? May isa, na siyang mabuti: datapuwa’t kung ibig mong pumasok sa buhay, INGATAN MO ANG MGA UTOS.

JUAN 12 :

50  At nalalaman ko na ANG KANIYANG UTOS AY BUHAY NA WALANG HANGGAN; ang mga bagay nga na sinasalita ko, ay ayon sa sinabi sa akin ng AMA, GAYON KO SINASALITA.

Ang mga patotoo na katatapos naming inilahad sa inyo’y mga katotohanan, na maging ang kaisaisang Dios mismo sa kaniyang sarili ay hindi maaaring tanggihan. Sapagka’t ito ang kaisaisang katuwiran na kaniyang nalalaman, sa ikapagtatamo ng sinoman ng buhay na walang hanggan. Kung gayo’y paano nasabi ng may akda na ang katuwirang ito ng ating Ama na nasa langit ay inutil?

Maliwanag nga ring pinalalabas ng sulat sa mga Hebreo, na ang kaligtasan ng kaluluwa at buhay na walang hanggan ay walang sinomang nakatamo sa pamamagitan ng mahina, hindi epektibo, at inutil na kautusan ng ating Ama. Laban dito’y paano maipaliliwanag ng mga tagapagtanggol ng nabanggit na sulat ang pagkakaroon ng simbolismong tupa sa lahat ng kapanahunang wala pa sa eksistensiya itong si Jesus?

Sa makatuwid baga’y simbolismo lamang ng kambing ang pinalalabas na kalagayang umiral sa mga tao noong una? Kung nagkagayo’y wala ngang isa man sa una na nagtamo ng kaligtasan ng kanilang kaluluwa, at silang lahat, pati na si Noe, ang anak ni Jared na si Enoc, Melquisedec, Abraham, Isaac, Jacob, David, Solomon at marami pang nangagsisunod sa kanila na ibinilang ng Dios sa kalipunan ng mga anak ng pagsunod (tupa). Sila kung gayo’y pinalalabas ng may akda na kumakatawan sa simbulo ng mga kambing (anak ng pagsuway) na hindi nakaabot sa kapanahunan ni Jesus. 

Ano pa’t kung walang binigyang diin ang Dios na kalagayang tupa ay maaari ngang masabi maging kami man, na inutil  nga ang kautusan ng sarili nating Ama na nasa langit.

Nguni’t hindi kakaunting ulit na binanggit ng Dios ang tungkol sa mga tupa ng kaniyang pastulan, na ang ibig sabihin ay mga anak ng pagsunod. Sila kung gayo’y nagsipagtagumpay na matamo ang buhay na walang hanggang sa kaluwalhatian ng langit.

Na sinasabi,

Mateo 8 :

11  At sinabi ko sa inyo, na marami ang magsisipanggaling sa silanganan at sa kalunuran, at magsisiupong kasama ni Abraham, at ni Isaac, at ni Jacob, sa kaharian ng langit.

Kung ang mga kautusan ng Ama na tinalima ni Abraham, Isaac, at Jacob (Israel) ay mahina, hindi epektibo, at inutil sa layunin ay paano nga ang tatlong yao’y naluklok sa kaharian ng langit?

Ano pa’t tungkol kay Abraham at Isaac ay sinabi,

 GEN 15 :

6  AT SUMAMPALATAYA SIYA SA PANGINOON; at ito’y ibinilang na KATUWIRAN sa kaniya.

GEN 15 :

5  At siya’y (Abram) inilabas at sinabi, Tumingala ka ngayon sa langit, at iyong bilangin ang mga bituin, kung mabibilang mo: at sa kaniya’y sinabi, MAGIGING GANIYAN ANG IYONG BINHI.

GEN 26 :

4  At aking pararamihin ang iyong (Isaac) binhi na gaya ng mga bituin sa langit, at ibibigay ko sa iyong binhi ang lahat ng lupaing ito; at pagpapalain sa iyong binhi ang lahat ng bansa sa lupa; (Mat 7:17-19)

5 Sapagka’t SINUNOD NI ABRAHAM ang aking TINIG, at GINANAP NIYA ang aking BILIN, ang aking mga UTOS, ang aking mga PALATUNTUNAN, at ang aking mga KAUTUSAN. (Juan 5:19)

Sa makatuwid, kung ang sinoma’y masumpungan ng Dios na gumagawa ng gaya ni Abraham, at gayon din ng kay David ay maliwanag pa sa sikat ng araw, na sila’y kasakasama rin ng tatlong (3) yaon na naluluklok sa kahariang ng langit. Ang ibig bang ipakahulugan ay ginawang tuntungan ng marami ang kautusan ng Dios, upang maabot nila ang buhay na walang hanggan sa kaharian ng langit?  At ito’y sa pamamagitan ng masigla at may galak sa pusong tinalima sa kautusan ng mga anak ng pagsunod. 

Kung hindi ka baga isang hangal at hibang sa iyong sarili ay paano mo nasabing walang silbi at inutil ang hagdanang yaon na nagdudugtong sa una at pangalawang palapag ng gusali, gayong hindi kakaunti ang nagdaan doon at narating ang kaluwalhatian ng nabanggit na pangalawang palapag.

Ano pa’t sa katayugan ng lipad ng mga tampalasan sa Dios, maging ang mga aral na nangagsilabas mula sa bibig ng sinasabi nilang dakilang saserdote na magpasawalang hanggan (Jesus) ay sinalangsang na rin nila, na sinasabi,

HEB 6 :

1  Kaya nga TAYO’Y TUMIGIL NA NG MGA UNANG SIMULAIN NG ARAL NI CRISTO, at tayo’y mangagpatuloy sa kasakdalan; na huwag nating ilagay na muli ang kinasasaligan ng pagsisisi sa mga PATAY NA GAWA (kautusan), at ng pananampalataya sa Dios.

2  Ng aral na tungkol sa mga paglilinis, at ng pagpapatong ng mga kamay, at ng pagkabuhay na maguli ng mga patay, at ng paghuhukom na walang hanggan.

3  At ating gagawin ito, kung ipahihintulot ng Dios.

ROMA 7 :

6  Datapuwa’t ngayon tayo’y nangaligtas sa kautusan, yamang tayo’y nangamatay doon sa nakatatali sa atin, ano pa’t NAGSISIPAG- LINGKOD NA TAYO SA PANIBAGONG ESPIRITU, at hindi sa karatihan ng sulat.

Dahil dito ay lumabas ngang hindi tinulutan ng pinaglilingkuran nilang panibagong espiritu (bagong dios) na isabuhay ang tinatawag nilang simulaing aral ng Cristo. Sapagka’t sa paghahambing ng salita na nangagsilabas mula sa bibig ni Jesus, at sa mga salita mismo nitong si Pablo ay gayon ngang niwawalan ng kabuluhan ang salita ng una (Jesus).

Na tungkol sa kautusan, pananampalataya, at bautismo ay sinabi,

HINGGIL SA KAUTUSAN NG DIOS

EvangElio ng kaharian (Inutil na simulaing aral ni Jesus)	Evangelio ng di-pagtutuli (Kapakipakinabang na aral ni Pablo)
MATEO 5 : 17  Huwag ninyong isiping ako’y naparito upang sirain ang kautusan o ang mga propeta: ako’y naparito hindi upang sirain, kundi upang GANAPIN.	ROMA 3 : 20  Sapagka’t sa pamamagitan ng mga gawa ng kautusan ay WALANG LAMAN na aariing-ganap sa paningin niya; sapagka’t sa pamamagitan ng KAUTUSAN AY ANG PAGKILALA NG KASALANAN.
18  Sapagka’t katotohanang sinasabi ko sa inyo, Hanggang sa mangawala ang langit at ang lupa, ang isang TULDOK o isang KUDLIT, sa anomang paraan ay HINDI MAWAWALA SA KAUTUSAN, hanggang sa maganap ang lahat ng mga bagay.	ROMA 4 : 15  Sapagka’t ang kautusan ay gumagawa ng galit; datapuwa’t KUNG SAAN WALANG KAUTUSAN AY WALA RING PAGSALANG- SANG.
MATEO 19 : 17  At sinabi niya sa kaniya, Bakit mo itinatanong sa akin ang tungkol sa mabuti? May isa, na siyang mabuti: datapuwa’t kung ibig mong pumasok sa buhay, INGATAN MO ANG MGA UTOS.	ROMA 7 : 6  Datapuwa’t ngayon tayo’y nangaligtas sa kautusan, yamang tayo’y nangamatay doon sa nakatatali sa atin, ano pa’t NAGSISIPAGLINGKOD NA TAYO SA PANIBA- GONG ESPIRITU, at hindi sa karatihan ng sulat.
JUAN 12 : 50  At nalalaman ko na ANG KANIYANG UTOS AY BUHAY NA WALANG HANGGAN; ang mga bagay nga na sinasalita ko, ay ayon sa sinabi sa akin ng AMA, GAYON KO SINASALITA.	GAL 5 : 18  Datapuwa’t kung kayo’y pinapatnu- bayan ng Espiritu, ay WALA KAYO SA ILALIM NG KAUTUSAN.

Sa mga pinaghambing na mga talata sa itaas ay maliwanag na makikitang ganap na sinasalungat nitong evangelio ng di-pagtutuli ang katuwiran ng kautusan na nasasaad sa evangelio ng kaharian.

Bagay na nagpapahayag ng paghihimagsik sa tinig at salita ng Espiritu nitong ating Ama na nangagsilabas mula sa bibig ni Jesus. 

Sa gayon nga’y maliwanag na walang anomang kabuluhan kay Pablo ang mga salita ng Dios na nagpapaigting at nagpapatibay sa mga kautusan, bilang sandigan ng kaligtasan at katubusan ng sinoman.

Palibhasa’y itinuturing niya itong simulaing aral lamang na hindi kasusumpungan ng anomang katuwirang may kinalaman sa tunay na kabanalan. Na kung itutulad sa pagkain ay gatas, na mga sanggol lamang ang tanging nangangailangan.

Datapuwa’t ang kinikilala niyang mga matitigas na aral ay yaong isinaad sa gawing kanang itaas, na kailangang isabuhay ng mga di umano’y nalalagay sa mataas na antas ng kamalayan. Sila kung gayon ang ipinahihiwatig ng may akda ng sulat sa mga Hebreo, na maaari ng maging mga guro at mangangaral nitong evangelio ng di pagtutuli.

HINGGIL SA TUNAy NA PANANAMPALATAYA

EvangElio ng kaharian (Inutil na aral ni Jesus)	Evangelio ng di-pagtutuli (Kapakipakinabang na aral ni Pablo)
MATEO 23 : 23  At inyong pinababayaang di ginaga- wa ang LALONG MAHAHALAGANG BAGAY NG KAUTUSAN, Na dili iba’t  ang Katarungan, at ang Pagkahabag, at ang PANANAMPALATAYA: datapuwa’t dapat sana ninyong gawin ang mga ito, at huwag pinababayaang di gina- gawa yaong iba.	GAL 2 : 16 Bagama’t naaalaman na ang tao ay hindi inaaring ganap sa mga gawang AYON SA KAUTUSAN, maliban na sa pamamagitan ng pananampalataya kay Jesucristo, tayo rin ay nagsisampalataya kay Cristo Jesus, upang tayo’y ariing ganap sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo, at HINDI DAHIL SA MGA GAWANG AYON SA KAUTUSAN: sapagka’t sa mga gawang ayon sa kautusan ay HINDI AARIING GANAP ANG SINOMAN.
SANT 2 : 14  Anong pakikinabangin, mga kapatid ko, kung sinasabi ng sinoman na siya’y may PANANAMPALATAYA, nguni’t WALANG MGA GAWA? makapagliligtas baga sa kaniya ang pananampalatayang iyan?	GAWA 13 : 39  At sa pamamagitan niya ang bawa’t nananampalataya ay inaaring ganap sa lahat ng mga bagay, na sa mga ito’y HINDI KAYO AARIING GANAP sa pamamagitan ng KAUTUSAN NI MOISES.
17  Gayon din naman ang PANANAMPALATAYA NA WALANG MGA GAWA, ay patay sa kaniyang sarili.	GAL 3 : 11  Maliwanag nga na sinoman ay hindi inaaring-ganap sa KAUTUSAN sa harapan ng Dios; sapagka’t ang GANAP AY MABUBUHAY SA PANANAMPALATAYA.
18  Oo, sasabihin ng isang tao, Ikaw ay mayroong PANANAMPALATAYA, at ako’y mayroong mga GAWA: ipakita mo sa akin ang iyong PANANAMPALATAYANG HIWALAY SA MGA GAWA (Kautusan), at ako sa pamamagitan ng aking mga GAWA ay ipakita sa iyo ang aking PANANAMPALATAYA.

           

Sa evangelio ng kaharian ay ang mga gawa ng kautusan na kalakip ang pananampalataya. Datapuwa’t ang unang anyo ng pananampalataya sa evangelio ng di-pagtutuli ay ang “pananampalataya na hiwalay sa mga gawa ng kautusan.”

Bagay na maging ang katuwiran ng mga salitang isinatinig ni Jesus ay niwalang kabuluhan nitong si Pablo sa usaping ito. Sa gayon nga’y mapapagunawa kung papaano pinipilipit ng taong ito ang matuwid na sinasangayunang lubos nitong katotohanan ng Espiritu ng Dios na nasa kay Jesus.

HINGGIL SA KAUTUSAN NG BAUTISMO

EvangElio ng kaharian (Inutil na aral ni Jesus)	Evangelio ng di-pagtutuli (Kapakipakinabang na aral ni Pablo)
MAT 3 : 11  Sa katotohanan ay BINABAUTIS MUHAN KO KAYO SA PAGSISISI: datapuwa’t ang dumara- ting sa hulihan ko ay LALONG MAKAPANGYA- RIHAN kay sa akin, na hindi ako karapatdapat magdala ng kaniyang pangyapak: SIYA ANG SA INYONG MAGBABAUTISMO SA ESPIRITU AT APOY.	ROMA 6 : 3  O hindi baga ninyo nalalaman na tayong lahat na mga NABAUTISMU- HAN KAY CRISTO JESUS AY NANGABAUTISMU- HAN SA KANIYANG KAMATAYAN? 4  Tayo nga’y nangalibing na kalakip niya sa pamamagitan ng BAUTISMO SA KAMATAYAN: na kung paanong si Cristo ay nabuhay na maguli sa mga patay sa pamamagitan ng kaluwalhatian ng Ama, ay gayon din naman tayo’y makalalakad sa panibagong buhay.
MATEO 28 : 19  Dahil dito’y magsiyaon nga kayo, at gawin ninyong alagad ang lahat ng mga bansa, na sila’y inyong BAUTISMUHAN sa PANGALAN NG AMA AT NG ANAK AT NG ESPIRITU SANTO.	GAWA 19 : 5  At nang kanilang marinig ito, ay nangapabautismo sila sa PANGALAN ng Panginoong Jesus.
20  Na ituro ninyo sa kanila na kanilang ganapin ang lahat ng mga bagay na iniutos ko sa inyo, at narito, AKO’Y SUMASA INYONG PALAGI, HANG GANG SA KATAPUSAN NG SANGLIBUTAN.	6  At nang MAIPATONG NA NI PABLO, sa kanila ang kaniyang mga KAMAY, ay bumaba sa kanila ang Espiritu Santo; at sila’y nagsipagsalita ng mga wika, at nagsipanghula.

Datapuwa’t sa evangelio ng di-pagtutuli nitong si Pablo ay yaong bautismo sa kamatayan na nagpapahayag ng kamatayan o paglaya sa kautusan ng Dios. Ano pa’t ito’y iginagawad ng bautisador sa iglesia ng mga Gentil sa isang pangalan (Jesus) lamang at hindi sa tatlong pangalan. Gayon ding isinasagawa ng nabanggit na iglesia ang rituwal na ito sa pamamagitan ng tubig.

Hinggil dito ay hindi kailan man sinabi nitong si Juan Bautista, na si Jesus ay babautismo sa tubig, kundi sa Espiritu at Apoy lamang. Sa gayo’y binigyang diin ang usaping ito sa  Mat 28:19, na ang mga tunay na apostol ay babautismo sa pangalan ng Ama at ng Anak at ng Espiritu Santo. 

Ano pa’t pagkamatay ni Juan bautista ay hindi sinabi kailan man ng mga totoong saksi ni Jesus (Mateo at Juan), na kabilang ang tubig sa pagsasagawa ng sagradong rituwal ng bautismo sa mga tao.

Sa makatuwid nga kung gayo’y eksklusibo lamang sa kapamahalaan nitong si Juan ang paraan ng bautismo sa tubig, at ang rituwal na yao’y  napakaliwanag na isinama niya sa pagpanaw ng kaniyang buhay sa sanglibutan.

Sa talata 18 at 19 ay binibigyang diin ang pagiging inutil nitong kautusan ng Dios, at hindi lamang yaon ang bagay na inilahad sa maliwanag ng ilaw. Kundi pati na ang mga nilalaman nitong evangelio ng kaharian na nangagsilabas mula sa bibig ni Jesus ay idineklara na ring inutil gaya ng nabanggit na mga kautusan ng Dios. Sapagka’t napakaliwanag na kailan ma’y hindi sinangayunan ng mga katotohanang isinatinig ni Jesus ang iginigiit na mga doktrinang pangrelihiyon ng lapiang Gentil.

Sa gayo’y ginamit bilang sangkalan lamang ang kaniyang pangalan, nang sa gayo’y magkaroon ng kaukulang timbang ang pinaglulubid nilang mga kasinungalingan. Subali’t ayon sa mga bagay na nahayag sa inyo ngayon sa maliwanag ay ganap na oposisyon ang katuruang Pablo sa mga aral ng kabanalan (Katuruang Cristo) na isinatitik ng mga tunay na saksi ni Jesus.

Kaugnay nito, sa talata 20 hanggang 22 ay minamatuwid ng may akda, na ang mga saserdote na inihalal sa pamamagitan ng mga kautusan ni Moises ay walang tinamong sumpa mula sa Dios. Hindi gaya nitong si Jesus na tinaglay di umano ang sumpa, na sinasab, 

“Sumumpa ang Panginoon at hindi siya magsisisi, Ikaw ay saserdote magpakailan man.”

Gaya nga ng katotohanang ipinangsupil namin noong una sa kasinungaling ito’y hindi kay Jesus iginawad ng Dios ang nabanggit na sumpa, kundi ayon sa kasaysayan ay kay David yaon iginawad, upang gaya ni Melquisedec ay maging saserdote siya na magpakailan man.

Tungkol nga dito ay tinatawag namin ang pansin ng mga tagapagtanggol nitong kasulatan ng mga Gentil. Na sila’y lumantad at sa amin ay ipakita ang kasulatan na sa kapanahunan ni Jesus ay kinausap siya ng Dios at inihalal sa kalagayang inilalapat sa kaniya ng mga karumaldumal na Gentil.      

Datapuwa’t nalalaman namin na isa man sa kanila’y walang lilitaw upang pasinungalingan ang mga bagay na inilahad ng ilaw sa maliwanag. Sapagka’t ang lahat ng yao’y hindi maikakaila maging ng mga pantas at dalubhasa sa kasulatan na pawang mga hakahakang tinotoo lamang ng mga tampalasan.

Katotohanan sa makatuwid na walang anomang kasulatan ng mga anak ni Israel na makapagkakaloob ng kaukulang awtentisidad sa kalagayang yaon na inilalapat kay Jesus ng mga hibang.

Sa pagpapatuloy ay gayong binibigyang diin sa talata 22, na itong si Jesus ay naging tagapatnugot sa di umano’y lalong mabuting tipan. Na tungkol dito ay sinabi,

Heb 8 :

7  Sapagka’t kung ang unang tipang yaon ay naging walang kakula- ngan, ay hindi na sana inihanap ng pangangailangan ang ika- lawa.

Maliwanag na pinalalabas sa talata, na yaong tipan kay Moises ang unang tipan na may kakulangan, kung bakit ipinahayag ng mga Gentil na ito’y inutil sa layunin. Kaya’t inihanap nila ito ng lalong mabuting tipan na ang inilapat nilang tagapatnugot ay ito ngang si Jesus.

Hinggil sa usaping ito’y pakaunawain nga ninyo ang ilang bagay na sa inyo ngayon ay aming ilalahad, na sinasabi

AWIT 89:

34  Ang tipan ko’y hindi ko sisirain. Ni akin mang babaguhin ang bagay na lumabas sa aking mga labi.

ISA 34 :

16  Inyong saliksikin sa AKLAT NG PANGINOON, at inyong basahin: kahit isa sa mga ito ay HINDI MAGKUKULANG, walang mangangailangan ng kaniyang kasama; sapagka’t INIUTOS NG AKING BIBIG, pinisan sila ng kaniyang Espiritu.

JUAN 12 :

50  At nalalaman ko na ANG KANIYANG UTOS AY BUHAY NA WALANG HANGGAN; ang mga bagay nga na sinasalita ko, ay ayon sa sinabi sa akin ng AMA, GAYON KO SINASALITA. (Mat 25:46)

Mat 8 :

11  At sinabi ko sa inyo, na marami ang magsisipanggaling sa silanganan at sa kalunuran, at magsisiupong kasama ni Abraham, at ni Isaac, at ni Jacob, sa kaharian ng langit.

Alinsunod sa ating teksto ay katotohanang nagtutumibay na hindi kailan man sisira ang ating Ama sa alin man niyang tipan na ipinakipagtipan sa kaniyang mga tunay na banal. Ni babaguhin niya ang mga salitang nangagsilabas mula sa kaniyang bibig.

Ano pa’t madiin niyang sinabi, na ang kaniyang mga kautusan ay hindi magkukulang, o naging kulang man sa kahustuhan. Dahil dito’y madiin ding pinatotohanan nitong Espiritu ng Dios, na ang kautusan ay may sapat na lakas at kakayanan na maghatid ng sinomang kaluluwa sa buhay na walang hanggang.

Kung ito nga’y inutil sa layunin, gaya ng sinasabi ng mga hangal ay bakit itong si Abraham, Isaac, at Jacob ay naihatid sa kaharian ng langit nitong mga kautusan ng pagibig na kanilang tinalima sa kanilang kapanahunan. Paano nga rin naisatinig ni Jesus, na ang tinatawag ng mga Gentil na unang tipan kay Moises na may mga kautusan ng pagibig ay kaisaisang daan sa buhay na walang hanggan?

Sa kaganapang ito’y pakatalastasin ninyo, na paanong mangangailangan ng kahalili ang isang bagay na masigla at walang patid na napapakinabangan ng marami ang kaniyang layunin? Ano kung gayon ang pangangalilangan ng pangalawa at bagong tipan, samantalang yaong una at subok na ay patuloy na nagpapakita ng masigla at walang humpay na pagsasagawa ng natatangi niyang layunin.

Kaya nga sinabi ng ating Ama, na ito’y hindi niya sisirain, o babaguhin ang tuldok, ni kudlit man sa mga kautusan. Sapagka’t nalalaman niya na yao’y umaayon sa perpektong kaayusan at dakilang balanse na nasa kaniyang kabuoan. Na ito’y iiral ng ayon sa kaniyang sinabi, sa makatuwid baga’y kasabay niyang umiiral at nanatili na magpawawalang hanggan.

Datapuwa’t sa mga hangal ay walang kahustuhan ang anomang sinasabi ng Dios, kaya lahat ng kaniyang katuwiran ay nasusumpungan nilang may kakulangan. Palibhasa’y nahirati silang maging masuwayin sa kaniya,  na kapag sinabi ng Dios na husto ay sasabihin nilang kulang. Kaya nga ang mga kautusan ng tinatawag nilang unang tipan ay nasumpungan nila sa gayong kalagayan, at dahil dito ay inihanap nila ito ng pangalawa ayon sa kanilang sariling kahangalan.

Kaugnay nito, ay inihalal nila si Jesus bilang tagapatnugot sa sinasabi nilang lalong magaling na tipan, na sa katotohanan ay hindi kailan man binigyang eksistensiya ng Dios. Nang dahil sa ang una (tipan kay Moises) ay hindi kailan man maaaring palitan, ni baguhin man, sa kadahilanang sa inyo’y amin ng naihayag sa maliwanag.

Sa talata 23 ay sinasabi na totoo ngang marami silang naging ng mga saserdote, datapuwa’t sa kamatayan ay napigil silang magpatuloy. Pinalalabas baga ng may akda na ang Israel ay libong taon ng walang mga saserdote na tagapagtanggol at tagapagturo ng mga kautusan, palatuntunan, at kahatulan ng Dios, upang masabi lamang niyang napigil na sila sa pagpapatuloy?

Kaya nga ang pangalang Melquisedec ay hindi binura ng Dios sa banal na kasulatan ay nang dahil sa paalaala ito na ang saserdote sa mga anak ng pagsunod ay magpakailan man. Na ang ibig sabihin ay hindi mawawalan ng pastor sa lahat ng panahon ang kawan ng mga tupa na kaniyang tinatangkilik sa kalupaan.

Gayon din naman ang pangalang David ay nananatili na natatala sa kasulatan ng mga banal, bilang paalaala na sa kaniyang kapanahunan ay sinariwa ng Dios sa kaisipan ng lahat ang kaniyang sumpa. Na hindi mawawalan ng pastor kailan man ang kawan niya ng mga tupa.

Noon nga hanggang sa ngayon ay hindi nagkulang ang Israel ng mga saserdote na katiwala ng kasulatan at tagapagturo nitong katuwiran ng Dios. Gayon din naman sa iba’t ibang bahagi ng boong kalupaan ay mayroong sisidlang hirang ng Dios na sa pamamagitan nito’y kinakalinga Niya bilang pastor itong kawan ng mga tupa, na sinasabi,

MATEO 28 :

20  Na ituro ninyo sa kanila na kanilang ganapin ang lahat ng mga bagay na iniutos ko sa inyo, at narito, AKO’Y SUMASA INYONG PALAGI, HANGGANG SA KATAPUSAN NG SANGLIBUTAN.

Sa pamamagitan nga nito’y paano nga magkukulang ang mga saserdote o apostol na pinaghaharian nitong Espiritu ng Dios sa kanikanilang kalooban, gayong ang nabanggit palang Espiritu ay sumasa kaniyang mga sisidlang hirang magpakailan man. Kaya’t sa pamamagitan ng pagbabahagi ng Espiritu (apostolic succession) ay paano mangyayaring hindi makapagpapatuloy ang mga saserdote ng Dios hanggang sa katapusan ng mga panahon (age), kahiman sila’y magsipanaw sa kalupaan.

Sa talata 24 ay tila baga may katiyakan itong may akda ng sulat sa mga Hebreo sa lahat niyang minamatuwid. Ayon sa kaniya’y namamalagi magpakailan man si Jesus, palibhasa’y may pagkasaserdote  siyang di mapapalitan.

Nguni’t ang katotohanan ay itong si David ang pangalawang tao na kinilala ng Dios sa gayong kalagayan. Datapuwa’t itong si Jesus gaya ng tungkol sa kaniya’y nangahayag sa maliwanag ay hindi kailan man nabanggit sa mga banal na aklat ng mga anak ni Israel na nagtamo ng gayong kabanal na kalagayan. Kundi sa simula pa lamang ay Mesias o Cristo ang kalagayang inihula sa kaniya ng mga propeta ng Dios. Na kung lilinawin ay gawain na tumutukoy sa pagsasauli ng mga ligaw na tupa (anak ng pagsunod) sa kinabibilangan nilang kawan (sangbahayan ni Israel).

Ito’y maliwanag na katotohanang nagtutumibay ayon sa mga nabanggit na banal na aklat, at kailan ma’y hindi nagtamo itong si Jesus ng ordinansyon bilang hari ng Israel na gaya ni Saul, David, Solomon at iba pa. Ano pa’t itong si Melquisedec ay hari ng Salem (Jerusalem) na inihalal ng Dios sa pagiging saserdote.

Gayon din naman itong si David na hari ng Israel na inihalal din sa gayong kabanal na kalagayan. Sila sa makatuwid ay walang ipinagkaiba sa kalagayan at antas ng kabanalan, upang sa kanilang balikat ay nangyaring iatang ng Dios ang dalawang magkaibang layunin (hari at saserdote).

Katotohanan na ang sinomang makaabot sa kanan ng Ama na nasa langit ay mananatili magpakailan man, sapagka’t natamo niya ang buhay na walang hanggan. Nguni’t natatalastas nyo ba na ang sinomang kaluluwa na makipagisa sa kaluwalhatian niya’y hindi na lalabas pa roon?

Na sinasabi,

Apoc 3 :

12  Ang magtagumpay ay gagawin kong haligi sa templo ng aking Dios, at hindi na siya’y lalabas pa roon....

Dahil dito, nang ang kaluluwa nitong si Jesus ay madako at maluklok sa kanan ng Dios, gaya ng mga nangauna sa kaniyang mga banal ay hindi na nga siya nakalabas pa roon. Sapagka’t ang pagsanib sa kaluwalhatian ng Dios ay nangangahulugan ng pagkawala o pagparam ng entidad at kasarinlan. Sapagka’t ang nasa kaluwalhatian ay iisang persona lamang ng Dios.

Kaya’t ang sinomang sumanib doo’y gaya lamang ng isang patak na tubig na nalaglag sa kalawakan ng dagat. Siya nga habang hindi lumalapat sa kabuoang yao’y taglay ang entidad bilang isang patak na tubig, at taglay din ang kasarinlan, palibhasa’y hiwalay sa kabuoan.

Kaya’t sa sandaling siya’y sumanib sa kabuoan ay bahagi na nga lamang siya nito, at sa lahat ng galaw ng karagatang yao’y kasama na siya. Nguni’t pakatalastasin ninyo na ang kabuoang yao’y may isang kamalayan at isang isipan (kaisaisang Dios), na nagpapagalaw sa lahat ng kaniyang mga bahagi.

Kaya kailan ma’y hindi nagkaroon ng ibang entidad at kasarinlan sa kaluwalhatiang yaon, upang masabing ang Dios ay hindi nagiisa sa kaniyang sarili, nang dahil sa siya’y may kasama pang ibang Dios maliban sa kaniya.

Samantala, tayong nangabubuhay sa kalupaan ay nararapat na umasa ng kaligtasan ng kaluluwa at katubusan ng sala mula sa kaisaisang Dios na nasa langit. Kaugnay nito, sa talata 25 ay sinasabi ng may

CLICK LINK TO CONTINUE - PART 3 OF 4

https://samgahebreo.blogspot.com/2015/11/kabanata-7-sulat-sa-mga-hebreo-part-3.html